18. Yüzyılda Ölmüş Bir ‘Vampirin’ Yüzünü Görün
18. Yüzyılda Ölmüş Bir ‘Vampirin’ Yüzünü Görün
Adli bilimciler, DNA kanıtlarını kullanarak 18. yüzyılda yaşamış bir ‘vampirin’ yüz rekonstrüksiyonunu oluşturdular.
18. yüzyılın sonlarında, Connecticut’ta bir adam, uyluk kemikleri çapraz bir şekilde yerleştirilerek gömüldü. Bu, bölge sakinlerinin onun bir vampir olduğunu düşündüklerini gösteren bir uygulamaydı.
Ancak, bu adam hakkında çok az şey biliniyordu. 200 yıldan fazla bir süre sonra, DNA kanıtları adamın neye benzediğini ortaya koyuyor. (Ve evet, genetik olarak insandı.)
Parabon NanoLabs adlı Virginia merkezli bir DNA teknolojisi şirketinden adli bilimciler ve ABD Silahlı Kuvvetleri Tıbbi Muayene Sisteminin Delaware merkezli bir kolu olan Armed Forces DNA Identification Laboratory (AFDIL) DNA analizlerini gerçekleştirdikten sonra, ölüm anında erkeğin (JB55) yaklaşık 55 yaşında olduğu ve tüberküloz hastası olduğu sonucuna vardı.
Adli bir sanatçı, üç boyutlu yüz rekonstrüksiyon yazılımını kullanarak, adamın açık tenli, kahverengi veya ela gözlü, kahverengi veya siyah saçlı ve bazı çillere sahip olduğunu belirledi.
Araştırmacılar, bacakların ve kafatasının mezardaki konumuna dayanarak, vücudun bir noktada parçalara ayrılıp yeniden gömüldüğünden şüpheleniyorlar; bu, genellikle birinin vampir olduğu inancıyla ilişkilendirilen bir uygulama. Tarihsel olarak, bazı insanlar bir zamanlar tüberkülozdan ölenlerin aslında vampir olduğunu düşündüler.
Parabon NanoLabs biyoinformatik direktörü ve organizasyonun Snapshot Advanced DNA Analysis bölümünün teknik lideri Ellen Greytak, “Kalıntılar, femur kemikleri çıkarılmış ve göğsün üzerinde çapraz halde konulmuş olarak bulundu. Bu şekilde etrafta dolaşıp canlılara saldıramazlardı.” diyor.
Arkeologlar ilk olarak sözde vampirin kalıntılarını 1990’da ortaya çıkardılar. 2019’da adli bilim insanları DNA’sını çıkardılar ve JB55’in aslında tüberkülozdan ölen fakir bir çiftçi olan John Barber adında bir adam olduğunu belirlediler. JB55 etiketi, tabutunun üzerine pirinç çivilerle yazılmış, baş harflerini ve ölüm yaşını gösteren kitabeye dayanıyordu.